top of page
Zoeken
Gerrit en Damiët

De Corona Monologen

Ik schrijf en film mijzelf door het landschap overwegingen; van mijzelf,

mijn omgeving en wat ik in de media hoor. Graag creëer ik compassie

en nieuwsgierigheid voor alle stemmen die er nu eenmaal zijn, zodat

we de ander én onszelf recht in het hart aan kunnen kijken.

De economie. 18 april 2020

Als ik naar de wereld kijk vanuit een wolk die over de aarde glijdt,

dan zie ik ons druk de grond afstruinen met een metaaldetector om

het levensgoud op te sporen.

En dieper zoeken we, op zoek naar die grotere klomp die nodig is

om steeds beter in onze eigen wensen te voorzien. We weten wel,

maar voelen niet dat daarmee de grond uitgeput raakt, laat staan

dat we onszelf uitmergelen.

Verslaving houdt vooral rekening met nu en meteen en meer.

Als ik naar de wereld kijk van een afstandje, dan zie ik dat wij het zelfde

willen en in wezen het zelfde doen: proberen de economie ( uit het Grieks

‘de regels van het huis’ ) op gang te brengen en te houden.

Dat is de houding naar de grond, de eigen grond, de eigen vierkante

meter. Wij zijn niet in staat veel verder te kijken dan onze eigen ‘deel’ ,

zoals dat bij een boerderij heet.

Dit is natuurlijk helemaal geen probleem, zolang we ons eigen erf niet

verlaten, óf niet meer nemen op onze reis dan nodig is. Zolang er een

balans is tussen wat je geef en wat je neemt, is er niets aan de hand.

Tsja…..vliegen, vlees, kleding, DE MARKT.

Als ik naar de wereld kijk alsof ik in een drone zit, dan zie ik iedereen

door elkaar krioelen. Miljarden mieren in een bos zie ik, die allemaal

overal materiaal uit het bos halen voor de eigen hoop.

Steeds vaker proberen mieren zich bij een andere hoop aan te sluiten,

steeds vaker op zoek naar betere plekken, steeds vaker ook worden

we ziek omdat het bos ons niet meer geeft wat we nodig hebben.

De sterkste ( lees: rijkste ) mieren winnen het. Voorlopig. Niet wetend

dat de schakel die het meest kwetsbaar is, op den duur de ‘regel van

het huis’ gaat worden.

Zoals bij een pandemie.

Als ik boven de aarde zweef als een Engel, dan zie ik dat er mensen zijn

die terug naar ‘het eigen huis’ vertalen naar ‘eigen belang eerst’. Deze

mensen zijn bange mensen die het uitputten en uitmergelen vergroten.

Wij mogen leren dat ons huis, ons deel, ons erf, de hele wereld bestrijkt.

En dat wij dus ‘regels van het huis’ moeten gaan maken die voor een

ieder geldt en de zwakste als uitgangspunt heeft.

Als de meest kwetsbare door een regel niet gevoed kan worden, dan is

dat een slechte huisregel. Immers, een maat-regel, het woord zegt het

al, dient op iedere maat te passen.

Als ik naar onze aarde kijk, die ik zo lief heb en wil koesteren, dan kan

het niet anders dan dat jou belang mijn belang wordt. Dat jou grond

de mijne is. Zodat ik niet meer verslaafd hoef te graaien, maar ik kan

rusten in een verdeling die genoeg is voor jou, voor mij.

En voor de aarde.

28 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

De Corona Monologen

Ik schrijf en film mijzelf door het landschap overwegingen; van mijzelf, mijn omgeving en wat ik in de media hoor. Graag creëer ik...

De Corona Monologen

Hier een Corona Monologenfilmpje met als onderwerp de anderhalvemetereconomie en hoe je toch op afstand contact kunt maken. Veel plezier...

DE CORONA MONOLOGEN

In onderstaande link een Corona Monoloog, dit keer komt het personage GELD aan het woord en waarom die zo ontzettend blij is met deze...

Comments


bottom of page