Ik schrijf en film mijzelf door het landschap overwegingen; van mijzelf,
mijn omgeving en wat ik in de media hoor. Graag creëer ik compassie
en nieuwsgierigheid voor alle stemmen die er nu eenmaal zijn, zodat
we de ander én onszelf recht in het hart aan kunnen kijken.
WIJ HEBBEN NOG NIETS. 6 april 2020
Er is een donkere stem in mij.
Zij vertelt mij dat er nooit iets verandert.
Zij vertelt mij dat het heel gemakkelijk uitvoerbaar is, allemaal.
En dat het niet gaat gebeuren.
Niet omdat mensen te dom zijn, of zelfs te egoïstisch van binnen.
Nee, ik geloof dat mensen in wezen deugen.
Het gebeurt niet omdat wij mensen zijn.
En mensen, mijn lieve lezer en lezeres, leven vanuit angst.
Ook ik.
Angst is goed wanneer je moet vluchten, of vechten, of als je even
heel stil moet zitten, zoals nu, in je huis, op afstand van elkaar.
Dat gaat best prima, toch?
Angst is slecht als er iets totaal omgedraaid moet worden.
Als je datgene waar je bang voor bent willens en wetens dient te riskeren.
En dat doen wij niet, omdat wij niet over de horizon van onze eigen angst
heen kunnen kijken.
Wij hebben niet die blik.
Wij zijn verslaafd aan angst.
Stoppen met roken is niet simpelweg de handeling niet uitvoeren.
Stoppen met roken is het fenomeen roken uit te leven bannen.
Zolang angst een rol speelt, leidt het ons de weg.
De angst voor het onbekende en daarom alles bij het zelfde je houden.
De angst om vergeten te worden en daarom mensen bij je houden.
De angst om te verliezen van de ander en daarom de ander onderdrukken.
De angst om onvrij te zijn en daarom jezelf verzekeren van zekerheden.
De angst om jezelf te voelen en daarom alcohol en zoetigheid gebruiken.
De angst voor pijn en daarom jezelf in slaap sussen met middelmatigheid.
De angst voor afwijzing en daarom vriendelijkheid boven eerlijkheid stellen.
De angst voor de dood en daarom altijd haast hebben om te leven.
Maar verreweg de allergrootste angst is er eentje die weinig aandacht krijgt.
De verzengende angst voor de liefde.
De alles verterende angst dat de dingen voorgoed lukken.
De onbeschrijfbare angst voor de totale overgave aan de ander.
De gekmakende angst dat datgene dat nu voor het oprapen ligt, gewoon kan.
Wat er voor het oprapen ligt, is de ongelooflijk makkelijke mogelijkheid
om de hele wereld met elkaar te verbinden. Als iets deze pandemie ons
leert, dan is het dat wanneer een chinees niest, wij verkouden worden.
De consequentie is zeer eenvoudig.
Wij kunnen alles met elkaar oplossen.
Wij kunnen het klimaat samen beter maken.
Wij kunnen armoede bestrijden.
Wij kunnen machtsmisbuik vernietigen.
Wij kunnen zorgen dat iedereen geld heeft en voedsel en medicijnen en
onderwijs krijgt.
Maar ja, daarvoor moeten wij de dingen alles verdelen.
Daarvoor moeten we erkennen dat niets van jou is.
Kennis, grond, tijd, ruimte, gevoelens, ideeën, gedachtes, grondstoffen.
Ze zijn niet van jou.
Ze zijn van ons.
Samen.
Maar dat gaat niet gebeuren.
Omdat jij en ik te bang zijn.
Dat we daardoor alles kwijt raken.
En daarom hebben wij niets
Nog niet..
Comentarios